ต่อ ครั้งแรกในชีวิต
วันหนึ่งฉันอยากเล่นคอมพิวเตอร์มาก แถวบ้านฉันมีร้านเกม ชั่วโมงละ 20 บาท ฉันเลยชวนเพื่อนฉันไปเล่นคอม
ซึ่งในตอนนั้นฉันเปิดเครื่องปิดเครื่องเป็น แต่อยากจะเล่นแชทบ้างอะไรบ้าง พิมพ์ตอนนั้นพิมพ์ไม่เป็นเลยจิ้มได้อย่างเดียว
แถมเวรกรรมที่ว่าจะพิมพ์ตัวด้านบนต้องกดตัวไหนน๊าส์ (เวรกรรมสุดๆ) พูดง่ายๆ ปุ่ม Shift ยังไม่รู้จักมักหน้ากัน ฉันก็นั่งงง
นั่งงมเข็มในมหาสมุทร กะจะเรียนรู้ด้วยตัวเอง
แต่ยังดีฉันเอาเพื่อนมาด้วย
กะว่าเพื่อนคงรู้คงช่วยฉันได้
แต่กลับมาเพื่อนยิ่งกว่าฉันอีก (เวรกรรม)
เวลาผ่านไป 1 ชั่วโมงยังหาวิธีพิมพ์ตัวอักษรด้านบนไม่ได้ จนพี่พนักงานที่ร้านเข้ามาช่วยจนฉันสามารถพิมพ์ตัวด้านบนได้แล้ว
(ตรบมือ)
พอฉันเริ่มเชี่ยวชาญเรื่องจิ่มแป้นพิมพ์แล้วฉันก็เริ่มหันมาเล่น
แชทอย่างเต็มตัว ตอนนั้นฉันเริ่มเล่น QQ ซึ่งเป็นโปรแกรมแชทของ sanook.com ตอนนั้นเป็นโปรแกรมแชทที่ได้รับความนิยมในกลุ่มเด็กๆ
ฉันตั้งหน้าตั้งตาเล่นเป็นอย่างมากโดยไม่สนใจใคร
ฉันจำได้ตอนนั้นติดจนสุกงอมเหมือนมะม่วงเลย เพราะเล่นทั้งวันทั้งคืน หมดเงินไปกันการแชท วันละเกินร้อย แต่พอเริ่มโตขึ้นฉันก็เริ่มเลิกแชท หันกลับมาเล่นอย่างอื่นแทน ที่ไม่ต้องเสียเงิน เสียประสาท
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น